هنگامی که حضرت موسی(ع) از طرف خداوند برای رفتن به سوی فرعون و دعوت او به خداپرستی مأمور گردید، برای خانواده و بچه‌های خود احساس خطر کرد. از این رو به خدا عرض کرد: پروردگارا چه کسی از خانواده و بچه‌های من سرپرستی می‌کند؟خداوند به موسی(ع) فرمان داد: عصای خود را براین سنگ بزن.
حضرت موسی(ع) عصایش را برسنگ زد. آن سنگ شکست. در درون آن سنگ، سنگ دیگری نمایان شد. حضرت موسی(ع) با عصای خود ضربه‌ای هم برآن سنگ زد و آن نیز شکست. و در درون آن سنگ، کرمی را دید که چیزی به دهان گرفته بود و آن را می‌خورد. در این هنگام پرده‌های حجاب از گوش حضرت موسی(ع) کنار رفته و شنید که آن کرم می‌گوید: پاک و منزه است آن خداوندی که مرا می‌بیند و سخن مرا می‌شنود و برجایگاه من آگاه است و به یاد من بوده و مرا فراموش نمی‌کند.
بدین ترتیب حضرت موسی(ع) دریافت که خداوند عهده‌دار رزق و روزی همه موجودات و بندگان است و باتوکل بر او کارها سامان می‌یابد.
آیه ۶ سوره هود: و ما من دابهٔ فی‌الارض الآ علی‌الله رزقها...
هیچ جنبنده‌ای در زمین نیست جز آنکه روزیش برخداست...

برگرفته از کتاب اندرزها و حکایات