در این بازی بومی محلی ، یکی از بازیکنان رو به دیوار می ایستاد و یا آنکه چشمانش را بسته مانع دیدش می شوند بازیکن های دیگر آهسته و آرام از اطرافش پراکنده گردید، هر یک به جایی پنهان می شوند آنکه چشمانش بسته بود بعد از باز شدن چشم ، می بایست محل اختفای بازیکنان را روی حدس و هوش و فراستش بگوید ، آنکه محل اختفایش غلط و اشتباه گفته شده بود فریاد اوستا را می شنید که آواز می داد « بیا که بردی» و آنکه جایش شناخته شده بود صدای اوستا را می شنید که می گفت « بیا که باختی» این بار چشمان بازیکن باخته ، با دستمال بسته می شد و بازی همچنان ادامه می بافت . نام این بازی را در بعضی از نقاط گیلان چشم گذاشتن یا قایم باشک می گویند.

کاری از پوران حاجتی

نوع: توليد ويژه صوتي

موضوع: اطلاعات عمومی