ای پسر! هرچند توانی عاقل باش. نگویم که جوانی مکن؛ لیکن جوانی خویشتن‌دار باش. از جوانان پژمرده مباش که جوان شاطر (چابک و زرنگ) نیکو بُوَد. از جوانان جاهل مباش که از شاطری بلا نخیزد و از جاهلی بلا خیزد. بهرهٔ خویش به حسب طاقت خویش از روزگار بردار؛ که چون پیر شوی، خود نتوانی. چنانکه آن پیر گفت: «چندین سال، خیره غم خوردم که چون پیر شدم، خوبرویان مرا نخواهند. اکنون که پیر شدم، خود ایشان را نمی‌خواهم.»
برگرفته از کتاب حکایتها و لطیفه‌های تربیتی