در واقع الکتریسیته از میلیون‌ها سال پیش تاکنون در طبیعت وجود داشته است. آذرخش و مارماهی الکتریکی دو نمونه بارز از وجود الکتریسیته در طبیعت به شمار می‌روند. اما در قرن هجدهم بود که بشر اندک اندک به این فکر افتاد که چگونه می‌توان از همان الکتریسیته خالق آذرخش در جهت منافع‌اش استفاده کند. تولید الکتریسیته به دست بشر نخستین بار در جریان یک کالبد‌شکافی اتفاق افتاد. در سال ۱۷۸۶ مردی به نام لوئیجی گالوانی(L.Galvani) دریافت هنگامی که قطعه‌ای فلزی را به پای قورباغه مرده‌ای می‌زند، پای قورباغه دچار انقباض می‌شود و تکان می‌خورد. او به اشتباه چنین برداشت کرد که پای قورباغه الکتریسیته دارد. چند سال پس از این ماجرا شخص دیگری به نام ولتا (Volta)، دریافت آن الکتریسیته‌ای که گالوانی دیده بود ناشی از چاقوی فلزی و صفحه حلبی بود که قورباغه روی آن قرار داشت نه خود قورباغه. در واقع ولتا کشف کرد که می‌توان به کمک دو فلز ناهمجنس که میانشان رطوبت وجود داشته باشد، الکتریسیته تولید کرد. بعد‌ها او بر اساس آزمایش گالوانی با قورباغه‌ها اولین باتری تاریخ را ساخت. سال‌ها بعد دانشمندی به نام مایکل فارادی (M.Farady) توانست با حرکت دادن آهن‌ربا در اطراف یک رشته سیم، بیش از آنچه ولتا تولید کرده بود الکتریسیته به وجود آورد. فارادی توانست بر اساس این پدیده نخستین ژنراتور تاریخ را بسازد که می‌توانست به اندازه روشن کردن یک لامپ ساده الکتریسیته تولید کند. سر انجام در اواخر دهه ۱۸۷۰ توماس ادیسون (T.Edison) اولین نسل از لامپ‌های الکتریکی را به وجود آورد و پس از آن الکتریسیته به سرعت به تمام عرصه‌های زندگی بشر وارد شد.